Adamın biri hastalanır.Köyün muhtarı hasta ziyaretine gider yaşlı komşunu.Havadan sundan konuştuktan sonra-“Musa emmi, sen yardımı pek seven adamdın… Her dilenciye para verir,her zora düşenin işini görürdün.Şimdi hastalandınya.Kapına gelen eksik olmaz senin… -” dediğinde, yaşlı adam başını iki yana sallar anlamlı anlamlı gülümseyerek…

O an küçük bir kız çocuğu çalar evin kapısını. Ve elinde getirdiği küçük tencereyle içeriye girer gülümseyerek… -“Musa dede geçmiş olsun. Anneme çorba yaptırdım senin için.Sıcak sıcak ye.İyileş hemen emi. Ben yarın yine getiririm-” deyip, çıkıp gider evden.

Muhtar, – “Bu küçük kız kim emmi? -” diye sorar o an merakla. Yaşlı adam ise, derin derin iç çekip şöyle cevap verir:

– “Haklıydın Muhtar. Epey kişinin işini gördük.Çokçada para verdik bunun için… Fakat şu küçük kız iki köy ötede oturur. Günün birinde yolun kıyında ağlarken gördüm onu. Yanına gidip neden ağladığını sorduğumda, dedesinin bir hafta önce öldüğünü söyledi bana. Dediğine göre onunla hep oyun oynarmış… Bende, dayanamadım, bende senin dedenim kızım. Bak iki köy ötede oturuyorum. Hergün yoldan geçerken bende seninle oynarım dedim… Ve hergün aynı saatte oyun oynadım o kızla… Sevgimi verdim ona… Şimdi hastalandım.Parayla işini gördüğüm hiçkimse halimi sormaz… Ama sevgimi verdiğim şu küçük kız her gün mutlaka sıcak çorba getirir bana… Çok geç anladım muhtar… Para verdiğim herkes beni unuttu. Sevgi verdiğim küçük kız ise yanımdan ayrılmıyor… Hayat para ile değil sevgi ile anlamlı olurmuş meğer-“

(ALINTI)