“Siyasî davaların hukukî savunması olmaz!.. Ben buraya kendimi değil, fikirlerimi savunmaya geldim.” diyordum.

Bunu söylerken, “Atsız Hoca da böyle davranırdı” diye düşündüğümü hatırlıyorum.
….

“Bize ‘kafatasçı’ diyen, kim olursa olsun bu sözleri hak eder…
Bu ülkede cumhurbaşkanına karşı dava kazanılabileceğine inanmıyorum, o yüzden bir an önce hükmü verin, mahkemeyi boşuna meşgul etmeyelim!..” diye devam ettikten sonra…
“Gereği düşünüldü!..”

“11 ay 20 gün…”

Şimdi tecilin ortalarındayız.
Gerekirse yatarız, ama Atsız emaneti o çelik iradeyi, altın kalemi ve Ülkücü disiplini satmayız.

Çünkü biz böyle rahatız!..

Ölümünün 44. Yıldönümünde Nihal Atsız hocamızı, minnet ve rahmetle anıyorum.

Saygıyla…