MUM (Göktuğ ŞEREMETLİ)
MUM
(Göktuğ ŞEREMETLİ)
Bir gece Hz. Ömer (r.a.)’ın makamında ashaptan biri ziyaret eder. Selam verir. Hz. Ömer selamı. almaz. Öylece oturur. Ömer işiyle’ meşgul. Sahabe bekler, selam alınmamış, yüzüne bile bakılmamıştır. İş biter. Ömer mumu söndürür. Bir başka mumu yakar. O anda selamını alır. Konuşmaya başlar.
Sahabe sorar:
– Ya Ömer, neden selamımı almadın? Neden ikinci mumu yaktığında benimle konuşmaya başladın?
Hazreti Ömer (r.a.); •
– Söndürdüğüm mum devletin hazinesinden alınmıştı. O yanarken özel işlerimle meşgul olsaydım Allah indinde mesul olurdum. Seninle devlet işi konuşmayacağımız için kendi cebimden almış olduğum mumu yaktım, ondan sonra seninle meşgul olmaya başladım. Sahabenin gözleri yaşarır, ellerini kaldırarak şöyle dua eder:
-Ya Rabbi! Hattab oğlu Ömer’i bizim başımızdan eksik etme!
Sahabe sorar:
– Ya Ömer, neden selamımı almadın? Neden ikinci mumu yaktığında benimle konuşmaya başladın?
Hazreti Ömer (r.a.); •
– Söndürdüğüm mum devletin hazinesinden alınmıştı. O yanarken özel işlerimle meşgul olsaydım Allah indinde mesul olurdum. Seninle devlet işi konuşmayacağımız için kendi cebimden almış olduğum mumu yaktım, ondan sonra seninle meşgul olmaya başladım. Sahabenin gözleri yaşarır, ellerini kaldırarak şöyle dua eder:
-Ya Rabbi! Hattab oğlu Ömer’i bizim başımızdan eksik etme!