Gittim yerinde gördüm ve diyorum ki..
TÜRKİYE’NİN SıNIR KAPILARINDA SEFALET İÇİNDE KAÇIŞ YOLU ARAYAN GÖÇMENLERİN YERİNDE BEN OLSAYDIM NE YAPARDIM?
(Sıtkı ŞEREMETLİ)
2 günlük bir seyahat yaptım.
Tüm gelişmeleri yerinde gördüm.Edirne,İpsala,Kapıkule,Pazar kule sınır kapılarını tek tek gezdim.
Ne gördüm?
Açlık,sefalet,yokluk..Bebek ağlayışları,aile feryatları..
Bir yanda kaçtıkları Esat’ın zulmü,öte yandan karşı karşıya kaldıkları Yunan’ın zulmü..
Suriye’den kaçanlar(Ki,aralarında Afgan,Irak’lı vb.pek çok millete mensup göçmen var.)Yunan kapısında yeni bir zulümle(Yunan zulmü ile)karşı karşıyalar.
Ben işin başka yönündeyim.
Önümüzde böyle bir örnek varken çok düşünmek zorundayız.
Şu gerçeği tekrarlamalıyız:”Vatan çok önemli..Aç,susuz yaşanıramavatansız asla yaşanamaz.Vatan namustur,vatan,onurudur,vatan özgürlüktür.
Bu manzarayı görünce üzüldüm ama kendi kendime sordum:”Aynı durumda ben olsam ne yapardım?”Hissime tercüman olan cevap şöyle oldu:”Canımı verirdim ama vatanımı asla terketmezdim.Asla vatanımı terkedip el topraklarında yaşam dilencisi olmazdım.”
Çok iyi biliyorum ki,damarlarında ”Türk”kanı taşayan herkesin düşüncesi böyledir.
Türk,varlığı boyunca asla hürriyet dilencisi olmadı.
Hürriyeti için kan ve can verdi.
Bedel ödedi.
Kurtuluş savaşını düşünün.
Türk’ün karakteri böyle olmasaydı bugün Türkiye Cumhuriyeti Devleti olabilir miydi?
Bir de madalyonun öteki yüzünden bahsedeceğm
Malasef bu ülkede kaçmayı yeğleyecek,göçmen ruhlu iç mihraklar da var..
Kurtuluş savaşının Kuvay-ı Milliyecileri vardı.
Bir de ülkeyi satmak isteyen teslimiyetçi mandacılar vardı.
Şimdi gerçekler yine aynı.
Kuvay-ı Milliye ruhunu taşıyan vatan sevdalıları var.
Ama aynı zamanda ”Suriye’de ne işimiz var?”,”Şehitler tepesini boş bırakacağım”,”Katil Eset ile görüşelim”diyen teslimiyetçi ihanet odalalrı da var.
Dün Kuvay-ı Milliyeciler kazandı.
Bugün yine öyle olacak.Diz çöken alçak,teslimiyetçi,Milli ruha sahip olamayan siyasetçi görünümlü mandacılar kaybedecek.
Allah TÜRK’ün yar ve yardımcısıdır.