40 YIL ÖNCE; 40 YIL SONRA…

40 YIL ÖNCE; 40 YIL SONRA…

Aslında dile getireceğim konu 40 yıldan da fazla ama hadi düz olsun diye yazdım 40 yılı… Evet, yıllar önce lise sonrası Eğitim Enstitüsü’ne kayıt yaptırmak üzere, eski Ford minibüslerle Savaştepe’ye gitmek için yola çıkmıştık. O zamana kadar hiç gitmemiştim ve ne yalan söyleyeyim; yol beni korkutmuştu… Neden korkuttuğunu zaten o günlerden bu yana herkes biliyor.

Şimdi bu yazıyı yazma sebebimi de tahmin etmişsinizdir. Geçen hafta hepimizi üzen bir kaza yaşandı bu yolda. Gerçekten de insan ne kadar tecrübeli olursa olsun, profesyonel şoför de olsa, o yolda başına her an gelebilecek kazadan kendisini koruyamaz. Nitekim geçen hafta BASKİ Abone işleri Müdürü Mustafa Karakuzu ve şoförü Ali Erden ile Mesut Cüce yaşanan o elim trafik kazasında hayatlarını kaybetti. Üç can gitti; sürücü kaynaklı olabilir tam net bilmiyorum. Ama yıllardır yapılmayan ve daha riski az bir duruma getirilmeyen o yol bitmiş olsa öyle inanıyorum ki kaza olmaz ve üç kişiyi de kaybetmezdik. Bunun vebali mutlaka ve mutlaka vardır.

Çünkü vatandaşın önceliklerine ve sıkıntılarına göre çok çok yoğun yolların zamanında yapılmamasını ana fikir alarak Ulaştırma Bakanının gelişinden sonra “Yollar yapılmakla bitmez” başlıklı bir yazı yazmıştım. O yazıda, yapılan çok çok fazla kilometre yollardan önce sıkıntılı yerlere öncelik verilmeli diye örnekler aktarmıştım. Maalesef hemen ardından böyle elim bir kaza yaşandı. Ne desek boş, görev nedeniyle o yola giden kardeşlerimize bir kez daha Allah’tan rahmet diliyorum. Çok acı ve Allah kimseye yaşatmasın.

Bu kazalar Ankara’ya ulaşıp bu anlamda (Sadece Savaştepe değil) yani çok riskli ve sıkıntılı yollar öne alınabilir mi diye düşünüyorum. Zannediyorum sizler de umutsuzsunuzdur. Çünkü böyle bir önceliğin bir anda yerine getirilmesi çok zor. “Efendim planlamalar yapıldı ve ödenekler buna göre ayarlandı” sözlerinin telaffuz edileceğini duyar gibiyim. Evet evet aynen bunlar söylenir ve eski hamam eski tas devam eder. Neye devam edilir; prestij projelerine ve yollarına… Kalan ödeneklerle de işte böyle vatandaşın illallah dediği köhne yollar yapılmaya çalışılır ve yıllarca da sürüncemede kalır. Yani böyle gelmiş böyle gider. Çünkü vatandaş da görüyor ve artık sosyal medyadan düşüncelerini de aktarıyor. Zannederim kendisi de o taraftan olan bir kişi kaza haberinin altına şöyle bir yorum yapmış: “Bu yolda kazasız gün yok… Kamyonlar zaten ayrı tehlike küçük araçlar ben küçüğüm hız yaparım bana bir şey olmaz mantığında ZATEN YOL DAR VE VIRAJLI… BAZEN MECBUR KALIYORUZ OLMADIK YERDE SOLLAMA YAPMAYA… HELE DE BIR KAMYON DENK GELIRSE MAHVOLDUN. İnsafına kalmış geçmek… Her gidiş gelişlerimizde bir tehlike atlatıyoruz…”

Yapılan çalışmalardan dolayı daha da daralıyor yol. O zaman ona göre de bir tedbir alınır ve kazaların olmaması için bir çaba gösterilir.

Maalesef insan üzülüyor, kırk bilmem kaç yıl önce gittiğim ve tehlikeli oluşundan rahatsız olduğum bir yol; hala yapılmadığı için evlatları babasız bırakan elim bir kazaya neden oluyor.

Önceki yazımdan atıfla bitirelim… Evet, o kadar çok yol var ki yapılacak bitirmek çok zor. O halde öncelikli ve sıkıntılı olanlarını hiç olmazsa bir an önce bitirelim…