BORÇ

(Göktuğ ŞEREMETLİ)

Eskiden söz önemliymiş.
Verilen sözde durmak erdemlilikmiş.
Eee..Şimdi değil mi diyeceksiniz.
Elbette şimdi de öyle ama ahlak düzeyinin bu denli erozyana uğradığı bir dönemde örnekleri çok azaldı.
Nasrettin Hoca’nın hikayesi anlam yüklü..
Neymiş o hikaye birlikte okuyalım..
Nasrettin Hoca pazarda zeytin satıyormuş…
İki üç sokak ileride oturan yarıbuçuk tanıdığı bir kadın gelmiş.
Kadın: – Zeytinin iyi mi?
Hoca: – Tadına bak.
Kadın: – Ben orucum.
Hoca: – Madem oruçlusun zeytini al git parasını sonra ver.
Hocanın birdenbire aklına düşmüş; Ramazanlık değilmiş çünkü…
Hoca: – Tuttuğun oruç ne orucu ki?
Kadın: – Üç sene önceden borcum vardı da onları tutuyorum.
Hoca tam zeytinleri veriyormuş vazgeçmiş…
Kadın: – Biraz önce al git dedin noldu da vazgeçtin Hoca?
Hoca: – Get anam get… Allah’a olan borcunu üç senede veriyorsan bizim borcu ne zaman getirirsin kim bilir…