Kırşehir’den geçerken, rahmetli babam radyonun kulağını Neşet’e doğru bükerdi…

“Gönül dağı yağmur yağmur, boran olunca…
Akar can evinden sel gizli gizli…”

Yolun çukuruna mıcırına bakmaz, şahlanırdı bizim yorgun araba…
İyice yerleşirdi Kayseri yoluna…
Sanki yolun gerisini kendi bilirdi!
Öyle ki
Hiç benzin de koymasan gidecek gibi…

Erciyes’i de görünce daha bir rahatlardı yüreği…

Neşet bizdendi…
O bizim babamızın çocukluk arkadaşı gibiydi.
Neşet’li günler, bizim için memleket günleriydi…

Ebediyete göç edişinin 8. yılında
ruhun şad olsun.

“Bozkır ‘ın tezenesi…”