Artık O Solan Bahçede Bülbüllere Yer Yok

Bir Yer ki Sevenler, Sevilenlerden Eser Yok

-Şarkının güftesi Faruk Nafiz Çamlıbel’e, bestesi Dr. Alaaddin Yavaşça’ya ait. Eşini kanserden kaybeden Faruk Nafiz Çamlıbel’in bu güfteyi o ruh haliyle yazdığı anlatılır.

–Anlatıldığına göre ünlü şair, iki çocuğunun annesi Azize Hanım hastalanınca, tanıdığı kadın doğum doktoru Alaaddin Yavaşça’ya danışır. Yavaşça, Şair ile eşini kendisinden daha tecrübeli olan hocasına götürür. Ancak hocası kanser teşhisi koyar. Ve “maalesef hastalık artık çok ilerlemiştir.”der

–Dr. Alaaddin Yavaşça olayı şöyle anlatılır : Bir gün Faruk Nafiz Çamlıbel Eşinin rahatsız olduğunu söyledi. meşhur bir cerrah hocama göstermemiz için benden yardım talep etti.Hocayı iyi tanıyordum. Aradım, söyledim yanına çağırdı bizi. Hanımefendiyi muayene etti. Sonra beni yanına çağırdı ve teşhisini söyledi: “Alâeddin kardeşim, durum fena. Göğüsten başlamış tüm koltuk altını sarmış kanser. Mutlaka vücudun başka yerlerinde de metastaz yapmıştır. Bu hastayı hiçbir şekilde ameliyat etmek istemem. Hekim olarak yapacağımız, ilaçlar verip ömrünün son demlerini mümkün olduğunca ağrısız geçirmesini sağlamaktan ibarettir.”

–Ben yıkıldım duyunca. Nasıl söyleyeceğim ki bunu Faruk Nafiz Bey`e. Eşinin üzerine titreyen, ona delice sevdalı bir adam. Kırılgan, duygulu, şair bir adam. Nasıl derim, nasıl söylerim? Ben o dev şairin koluna girip; “Gel biraz yürüyelim üstat” dedim. Bin dereden bin su getirir gibi anlatabildim acı tabloyu ona.

Hiçbir şey söylemedi. Çıt bile çıkarmadı gitti. Bir süre sonra hanımefendi vefat edince geldi. Omuzları, çökmüş, avurtları geçmiş, gözleri kan çanağına dönmüş bir halde geldi. Cebinden katlanmış ve belli ki göz yaşıyla ıslandığı için yazıların mürekkebi taşmış bir kâğıt çıkartıp açtı, uzattı. “Bunu yazdım. Bestelersen sevinirim” dedi ve çıktı, boynunu büktü, gitti…ve bu şarkıyi besteledim..

“Artık O Solan Bahçede Bülbüllere Yer Yok

Bir Yer ki Sevenler, Sevilenlerden Eser Yok

SEVEN VE SEVİLENİN OLMADIĞI, MUHABBET BAĞININ KURUDUĞU YERDE HAYAT MANASINI YİTİRİR…

Celal SÜRGEÇ