BTİOYO’da Bir Hırsızlık Semineri

Aydın Ayhan
2004 dü okulun son günü, yılın son Almanca dersi. Öğrenciler “Hocam, son ders bu, dışarı çıkalım.” Dediler. Ben de: “O zaman hep beraber çağla çalmaya gidelim. Çağla çalma semineri yapalım…” Deyince kıyamet koptu.
Okuldan çıktık. Hep beraber kampüs arazisi içinde, derenin hemen ötesindeki badem ağaçlarına doğru öğrencileri götürmeye başladım.
Özellikle büyük şehirlerden gelenler çağlayı biliyorlar ama hiç badem ağacı görmemişler. Her taraf yemyeşil. Otları yara yara gidiyoruz. Hemen yanımda bir kız öğrenci telefonla konuşmaya başladı. Telefonu da farkında olmadan sesliye alınca konuşmalarını duyuyoruz.
“Kızım, nasılsın? Ne yapıyorsun?”
“İyiyim anne. Çağla çalmaya gidiyoruz?”
“Neeee, dersiniz yok mu sizin?”
“Vaaar. Dersteyiz. Anneeee.”
“Kız çabuk dersine döne. Utanmadan bi de hırsızlık mı yapıyorsunuz?”
“Dersteyiz, anne. Çağla çalma seminerindeyiz.”
“Utanmaz. Kimi kandırıyorsun? Hırsızlık semineri olur muymuş hiç.”
“Burda oluyor anne. Zaten öğretmen de başımızdaaa.”
“Yalan söyleme..”
“Valla başımızda..”
“Ne mendebur öğretmenmiş öyle o.”
“Almanca öğretmeniiii..”
“Aaaaa o zaman olur. Okulun ilk günü “Bağırma Semineri” yaptırdı o. Hiç şaşırmam orada hırsızlık semineri de olur, küfretme semineri de. O mendebur, deli herif, siz aya yürüyerek bile götürmeye kalkar…”
Dinleyen herkes kahkahadan kırıldık..
Çağlalar da bi güzelmiş, bi güzelmiş…