Anafartalar’da Bir Hücum Emri

Aydın Ayhan
Balıkesir Balya’nın Turplu Köyünden Seferberlikte askere alınan üç kardeştirler. İsmail, Halil ve Hüseyin.
Savaş biter. Bir gün Halil köye döner. Kardeşi Hüseyin’le ayni bölükte olduklarını söyler.
Anafartalar’da bir sabaha karşı “Hücum..!” emri verilince hücuma geçerek yan yana ileri fırlarlar. Boğuşa boğuşa tepeden aşağıya kadar inerler.
İngiliz gemileri top ateşine başlayınca “Geri çekilin.!” Emri verilir.
Tam o sırada önlerinde patlayan bir bomba Hüseyin’in iki bacağını da dizlerinin üstünden koparır. Kardeşinin kopan bacaklarından oluk gibi kan akmaktadır. Bir iple sıkar ikisini de. Halil sırtına alır kardeşini. Tepeye tırmanmaya başlar.
Fakat tepe çok diktir ve her tarafa bombalar yağmaktadır.
Bir ara dermanı kesilir ve Hüseyin’i yere bırakır. Tam o sırada patlayan bir bomba ikisini de yere savurur. Halil kardeşini hala arkasında sanarak tepeye tırmanırken Hüseyin arkasından feryat eder: “Halil beni bırakma.. Halil beni bırakma….” Halil kardeşini arkasında düştüğünü ancak o zaman fark eder. Hemen geri dönmek ister, ama her tarafa bombalar yağmaktadır. Halil güçlükle tepeye kadar tırmanır.
Fakat hayatı boyunca kulağında o ses yankılanır durur:
“Halil beni bırakma.. Halil beni bırakma…. Halil beni bırakma..”
Halil zaman zaman iki eliyle kulaklarını kapatır. Başını iki yana sallayarak yanındakilere:” Gene beni çağırıyor.. Ahhh, gene beni çağırıyor..” der.
“Halil beni bırakma.. Halil beni bırakma…. Halil beni bırakma..”
Diğer kardeş İsmail’den hiç haber alınmaz. 1.Dünya Savaşının karanlık köşelerinde kim bilir nerede kalmıştır…
Milletimiz ne acılar yaşadı bu toprakları emperyalist emelleriyle sömürmek isteyenlere karşı VATANI korumak için. Onları rahmetle anıyorum.